را ریخته گری متال فرآیند می تواند محصولات پیچیده ای را تولید کند و می تواند دقت ابعادی و سطح عالی را ارائه دهد. همچنین یک فرآیند تولید بسیار کارآمد است و می‌تواند با سایر روش‌های ساخت رقابت کند. ماشین ریخته‌گری دارای یک نیمه ثابت یا پوششی و یک نیمه بیرون‌کشی است که حاوی یک سوراخ، دروازه و سیستم راه‌انداز است. فلز مذاب به داخل قالب‌ها تزریق می‌شود، جایی که سرد می‌شود و جامد می‌شود تا به محصول نهایی تبدیل شود. ریخته‌گری با قالب تعدادی مزیت را ارائه می‌دهد که آن را به گزینه‌ای جذاب برای ساخت تبدیل می‌کند. هزینه ابزار کمتری نسبت به سایر فرآیندهای ساخت دارد و به شما امکان می دهد قطعاتی با تلرانس نزدیک تولید کنید. همچنین نیاز به ماشینکاری اضافی را از بین می برد و شما را قادر می سازد دیوارهای نازکی ایجاد کنید. برای اطمینان از دقت، سازندگان از یک سری ابزار برای کنترل فرآیند استفاده می کنند. اینها عبارتند از اجکتور، رانر، بیسکویت (یا اسپرو) و فلاش. این ویژگی ها در داخل حفره قالب قرار دارند و برای هدایت فلز مذاب به داخل و خارج از قالب استفاده می شوند.
بر خلاف قالب‌گیری تزریقی پلاستیک، ریخته‌گری قالب اجزایی را تولید می‌کند که قوی‌تر و سبک‌تر هستند. آنها از نظر ابعادی پایدار هستند و می توانند تحمل های سخت را بدون مشکل زیاد تحمل کنند. این فرآیند همچنین پایان بهتری را نسبت به سایر روش های تولید ارائه می دهد. تولیدکنندگان اغلب محصولات به دست آمده را در معرض سندبلاست و سایر پردازش ها قرار می دهند تا پایانی بی عیب و نقص داشته باشند. سپس برای حمل و نقل یا استفاده آماده می شوند. این مزایا آن را به گزینه ای محبوب برای بسیاری از صنایع مختلف تبدیل می کند. ریخته گری می تواند محصولات پیچیده ای از فلزات سبک را با دقت بالا تولید کند. به ویژه برای قطعاتی که باید دما و فشار بالا را تحمل کنند، مانند قطعات خودرو و تجهیزات پزشکی مفید است. همچنین می‌تواند سطح عالی، تخلخل و دقت ابعادی را کاهش دهد. این فرآیند شامل چهار مرحله اصلی است: آماده‌سازی قالب‌ها، تزریق، خنک‌سازی و تخلیه. قالب ها با یک روان کننده اسپری می شوند تا از چسبیدن فلز مذاب به آنها جلوگیری شود. سپس فلز مذاب تحت فشار بالا به قالب ها تزریق می شود. این تضمین می کند که فلز ذوب شده حتی به کوچکترین گوشه های قالب وارد می شود و انقباض را کاهش می دهد.
سپس فلز در قالب سرد می شود تا جامد شود. پس از آن، نیمه های قالب از هم جدا می شوند و پین های اجکتور، ریخته گری را از قالب خارج می کنند. سپس هر فلز اضافی با استفاده از ابزارهای مختلف بریده می شود. کیفیت قسمت دایکاست بستگی به طراحی و آلیاژ فلزی آن دارد. ریخته گری با قالب یک فرآیند انعطاف پذیر است که می تواند برای کاربردهای مختلف استفاده شود. این امکان تولید بالا را فراهم می کند و کیفیت یکنواختی را تولید می کند که به کار کمتری نسبت به سایر روش های ساخت قطعات فلزی نیاز دارد. این انعطاف‌پذیری، آن را به انتخابی محبوب برای صنایع خودروسازی، هوافضا و پزشکی تبدیل می‌کند. به عنوان مثال، روی اغلب در قطعات ریخته گری برای اطمینان از نقطه ذوب پایین فلز استفاده می شود. همچنین مقاومت خوبی در برابر خوردگی و سطح صاف ارائه می دهد.
قالب فلزی به دو بخش تقسیم می شود - نیمه ثابت یا پوششی و نیمه اجکتور. نیمه اجکتور مجهز به یک سوراخ اسپرو، رانر و دروازه است تا فلز مذاب را به داخل حفره قالب هدایت کند. سپس از یک میله پیش نویس یا پین های اجکتور برای بیرون راندن دایکستینگ از قالب استفاده می شود. مهم است که در طراحی قطعه خود از زیر بریدگی اجتناب کنید. آنها می توانند باعث انقباض فلز مایع در طول انجماد شوند که می تواند بر ابعاد و فشار تزریق قطعه تأثیر بگذارد. ریخته گری قالب می تواند یک روش مقرون به صرفه برای تولید قطعه باشد. این به این دلیل است که یک قطعه می تواند جایگزین چندین جزء شود و عملیات فرز ثانویه، حفاری، ریمینگ و سنگ زنی را حذف کند. علاوه بر این، فرآیند فوق العاده دقیق است و نرخ ضایعات بسیار پایینی دارد. با این حال، سرمایه گذاری اولیه در قالب های فلزی می تواند زیاد باشد. هزینه کلی دایکاست را می توان با انتخاب یک قالب کوچکتر با حفره های متعدد کاهش داد.
در طی فرآیند ریخته گری، فلز مذاب با فشار بالا به قالب ها تزریق می شود. این فشار تا زمانی که فلز مذاب در حفره قالب جامد شود حفظ می شود. مدت زمانی که طول می کشد به پیچیدگی هندسی قالب و ضخامت دیواره مورد نظر محصول نهایی بستگی دارد. سپس قطعات ریخته گری شده توسط یک سیستم اجکتور از قالب ها خارج می شوند. سیستم اجکتور از دو قسمت تشکیل شده است: پین های اجکتور و صفحه اجکتور. مهم است که سیستم اجکتور مناسب برای پروژه خود را انتخاب کنید زیرا بر کیفیت نهایی ریخته گری تأثیر می گذارد. اگر پین‌های اجکتور خیلی ضعیف باشند، قطعات ریخته‌شده را از قالب‌ها بیرون رانده نمی‌شوند و در نتیجه ریخته‌گری معیوب می‌شود.
